Scheherazade | Wybierz mnie! ZnadPlanszy.pl

Old Maid to wiktoriańska gra karciana, współcześnie znana jako Czarny Piotruś. Gra, którą zna każde dziecko i każdy dorosły. Nie da się ukryć, to jedna z najbardziej znanych na świecie gier i choć mechanicznie jest uboga i losowa do bólu, to jednak, podobnie jak ze zwykłych gier memory, można z tej mechaniki coś wycisnąć. Dowodem na to jest Wybierz mnie! wydane przez Lucrum Games.

Wybierz mnie! jest leciutką i zabawną grą karcianą przeznaczoną dla dzieciaków od 7 roku życia, w której wykorzystuje się mechaniki dobrze pasujące do gier dziecięcych: press your luck i set collection, spięte sposobem dobierania kart, znanym z Czarnego Piotrusia. I owszem, jest to gra losowa, ale na tyle ciekawa, że dzieciaki z chęcią do tej gry wracają.

Na karty trafiły zwierzątka i jest ich mnóstwo. Nie wszystkie są wyraziste i łatwo dają się rozpoznać, część do dziś nie wiemy jak nazwać. Niemniej jednak, większość grafik przypadła dzieciom do gustu. W talii znajduje się: 16 gatunków zwierzątek występujących w 4 kopiach, co jest ważne dla samej rozgrywki, oraz 7 gatunków wnoszących do gry umiejętności specjalne, w wersji podstawowej i zaawansowanej.

Idziemy do zoo, zoo, zoo

Podczas przygotowania gry trzeba zastosować się do tabeli określającej liczbę i rodzaj kart w zależności od liczby graczy. Dzieciaki zaczynają grę z 5 (lub 6 w wersji 2-osobowej) losowymi kartami zwierzątek, 1 czarną owcą oraz 1 kartą specjalną czyli z orłem lub kretem. W swojej turze dziecko dobiera w ciemno karty z rąk innych graczy. Każdą tak zdobytą kartę umieszcza koło karty wodopoju, na środku stołu, do chwili, gdy samo podejmie decyzję o zakończeniu dobierania kart (to właśnie press your luck) lub zostanie do tego zmuszone kartą czarnej owcy:

W pierwszym przypadku, dziecko liczy karty wyłożone koło wodopoju, zabiera wszystkie do ręki i przed siebie na stół wykłada dowolne (posiadane lub zdobyte) karty w liczbie o 2 mniejszej niż zdobyło kart.
W drugim przypadku, dziecko oddaje właścicielowi kartę czarnej owcy, a zdobyte karty zabiera do ręki.

Wszyscy gracze, którym gracz aktywny zabrał karty, uzupełniają rękę do 7 kart (lub 8 w wersji 2-osobowej).

Miejsce przed graczem to tzw. zoo. Tam wykłada się karty po to, by jak najszybciej zebrać zestawy złożone z 3 takich samych kart. Liczba zestawów (5-3) potrzebnych do zwycięstwa zależy od liczby graczy.

Losowe karty specjalne gracze otrzymują na początku gry. Po pojawieniu się ich koło wodopoju:

dzięki karcie orzeł, można zapytać wybranego gracza o konkretną kartę, jeśli ją ma dobieranie może być kontynuowane, zaś brak wybranej karty kończy turę;
dzięki karcie kret, można przejrzeć rękę gracza i zabrać z niej upatrzoną kartę zwierzaka;
dzięki karcie biała owca, gracz, od którego została zabrana może dołożyć z ręki kartę do swojego zoo;
dzięki karcie owcza mama, można dobrać dowolną kartę ze stosu kart odrzuconych i dołożyć do wodopoju;
dzięki karcie wilk, jej posiadacz zabiera dla siebie wszystkie karty z wodopoju (prócz wilka), a aktywny gracz kontynuuje dobieranie kart.

Ostatnie 3 karty używane są w zaawansowanej rozgrywce. Prócz wypunktowanych kart jest jeszcze jedna karta specjalna – sroka złodziejka. Do ręki dobiera ją gracz, który jako pierwszy dołoży do zoo trzeci gatunek zwierzaka lub kartę zwierzaka, którego ma już w zoo inny gracz. Sroka pod wyłożeniu przy wodopoju pozwala na kradzież zwierzaka z zoo innego gracza i dołożenie go do wodopoju.

Wybierz mnie! – krzyknęła gra, widząc pakujące się do szkoły dziecko

Choć dobór kart jest losowy jak w Czarnym Piotrusiu, to reszta mechaniki naprawdę ciekawie przyprawiła tę grę. Dzieciakom bardzo się podoba:

niewiadoma podczas dobierania kart i towarzyszące temu napięcie,
możliwość samodzielnego zakończenia dobierania kart, czego konsekwencją jest liczba kart jakie można dołożyć do zoo (im więcej kart przy wodopoju, tym więcej kart dokłada się do zoo),
możliwość samodzielnego wybrania kart dokładanych do zoo,
karty specjalne z przypisanymi do nich akcjami, a także fakt, że zmieniają one co jakiś czas właścicieli,
zabawna, choć mało wyrazista, oprawa graficzna.

Według opinii mojej córki: „najfajniej gra się w kilka osób, bo wybieranie kart od kilku osób daje dużo radochy, szczególnie wtedy, gdy czarna owca wpadnie… komuś”. I faktycznie, rozgrywka w 2 osoby mechanicznie działa, ale brakuje jej emocji z rozgrywki wieloosobowej i interakcji między graczami. Im więcej osób, tym ciekawiej. Wybierz mnie! to leciutka gra dla dzieciaków, która sprawia im mnóstwo frajdy. Polecić ją mogę tym dzieciakom, które lubią się bawić i twórczo spędzać czas np. na szkolnych przerwach.