Scheherazade | Na końcu języka 2 ZnadPlanszy.pl

Jesteście błyskotliwi, spostrzegawczy, macie refleks, a do tego lubicie gry słowne? Jeśli tak, to koniecznie zapoznajcie się z nową grą imprezową od Naszej Księgarni. Na końcu języka 2 to kontynuacja jednej z najlepszych na świecie gier imprezowych. Zmienione zasady czynią te dwie gry na tyle różne, że warto znaleźć miejsce w kolekcji dla obu tytułów. Obie bawią tak samo, wzbudzają mnóstwo pozytywnych emocji i zarażają ludzi miłością do gier.

W grze korzysta się z 2 różnych talii kart, zależnie od wybranego wariantu gry. Pierwsza talia zawiera karty, na których znajdują się: litera z symbolem graficznym, oraz karty z dwoma symbolami graficznymi. Druga talia to 51 kategorii i karty puste do wpisania kategorii własnego pomysłu. Oprawa graficzna jest skromna i estetyczna, a karty bardzo czytelne, co jest bardzo ważne z punktu widzenia mechaniki gry.

Zasady gry, czyli słówka na końcu języka

W pierwszym wariancie gry nie używa się kart kategorii. Pozostałe karty tasuje się, a w przypadku gry w 3 osoby zmniejsza się talię o wybrane 2 symbole. Gracze kolejno dociągają po 1 karcie z wspólnych stosów i odsłonięte umieszczają na stosach przed sobą (każdy gracz ma 1 stos), zakrywając znajdujące się już na nich karty. W chwili, gdy na stole pojawią się karty liter z tym samym symbolem graficznym, rozpoczyna się pojedynek między graczami posiadającymi te same symbole. Obaj gracze muszą podać wyraz zawierający obie litery z kart. (W pierwszej części tej gry gracze musieli podać hasło pasujące do kategorii na karcie przeciwnika.) Gracz, który jako pierwszy poda prawidłowe hasło, zdobywa kartę przeciwnika i umieszcza ją rewersem do góry przed sobą. W tym momencie zostaje odsłonięta kolejna karta na stosie gracza i jeśli znów pojawią się te same symbole dochodzi do kolejnego pojedynku. Jeśli nie ma tych samych symboli na stosach graczy, dobiera się nową kartę ze wspólnych stosów na środku stołu.

Ze wspólnych stosów może zostać dociągnięta karta zawierająca 2 symbole graficzne. Taką kartę umieszcza się w widocznym miejscu na środku stołu i wskazuje ona dodatkową parę symboli, które będą uczestniczyć w pojedynku. Podsumowując, pojedynek odbywa się między 2 kartami z tym samym symbolem lub z 2 różnymi symbolami wskazanymi przez specjalną kartę. Wygrywa gracz z największą liczbą zdobytych kart na koniec gry.

Drugi wariant jest odrobinę trudniejszy. W nim korzysta się z kart liter i kart kategorii, a podstawowe zasady podawania haseł ulegają zmianie. Podczas pojedynku gracze muszą podać hasło pasujące do widocznej kategorii i zawierające literę z karty przeciwnika. Chcąc utrudnić ten wariant, gracze będą musieli podać hasło zawierające obie litery uczestniczące w pojedynku i zgodne z kategorią. Karta kategorii zmieniana jest po pojedynku (lub serii pojedynków). Jeśli w talii kategorii pojawi się słowo WSZYSCY! to walka o tę kartę, wartą 2 punkty, dotyczy wszystkich graczy. Tę kartę zdobywa osoba, która poda hasło zawierające jak najwięcej liter widocznych na wierzchu stosów graczy. Po podaniu hasła przez dowolnego gracza, pozostałe osoby mają jeszcze 20 sekund na wymyślenie swojego.

Prostota zasad i mnóstwo emocji – to jest to!

Na końcu języka w każdej swojej odsłonie angażuje i przynosi satysfakcję. Gra jest prosta, szybka i emocjonująca, a do tego świetnie działa w każdym składzie osobowym. W tej wersji dzieci radzą sobie lepiej, bo nie muszą na bieżąco śledzić kategorii na karcie przeciwnika, a skupiają się tylko na podaniu pasującego do liter wyrazu. Z kategoriami wyłożonymi na stole, a nie zmieniającymi się co chwilę, też sobie radzą lepiej. Dorośli zaś zadowoleni są z obu gier i obie są dla nich wymagające, bowiem pod presją czasu ciężko wymyślić właściwe hasła. Spostrzegawczość i refleks muszą łączyć się z jasnością umysłu i bogatym zasobem słów. I choć często nam się wydaje, że te cechy mamy, to nie zawsze udaje się je wyeksponować. Zabawa jest przy tym przednia!