Scheherazade | Blokus ZnadPlanszy.pl

Blokus to abstrakcyjna gra logiczna, która na rynku pojawiła się w 2000 r. W ciągu kilku lat od wydania uzyskała wiele nagród i nominacji: Gra Roku w Szwecji 2004 r., Gra Roku w Australii 2003 r., Gra Roku w Finlandii 2003 r., Najlepsza gra planszowa w Japonii 2003 r., Najlepsza gra logiczna Mensa w USA 2003 r., Gra Roku we Francji 2000 r., Nominacja do Gry Roku w Niemczech 2002 r. Z perspektywy kilkunastu lat stwierdzam, że nie zestarzała się i nadal przyciąga uwagę graczy w każdym wieku.

Gra składa się z 2 rodzajów elementów:

Planszy o wymiarach 20×20 pól, ze świetnie wymyśloną siatką, przytrzymującą znajdujące się na jej powierzchni elementy.
Zestawów płaskich klocków w 4 kolorach. Klocki te to 12 pentomino (5 połączonych ze sobą kwadratów), 5 tetramino (4 połączone ze sobą kwadraty) i 4 klocków złożonych z 1-3 kwadratów.

Elementy zostały wykonane z plastiku, są solidne, estetyczne i precyzyjnie wykonane, tak by utrzymywały się na swoich miejscach na planszy. Prostota i dwa rodzaje elementów gry, doskonale obrazują jej mechanikę. Zasady są bardzo krótkie, do wyjaśnienia w kilkanaście sekund, za to rozgrywka jest za każdym razem niepowtarzalna i satysfakcjonująca.

Proste zasady

Każdy gracz posiada zestaw 21 klocków w wybranym kolorze. W swojej turze umieszcza na planszy 1 wybrany klocek tak, by stykał się narożem z innym klockiem tego samego koloru. Z klockami w innych kolorach może stykać się w sposób dowolny (bokiem, narożem).

W pierwszej turze wszyscy gracze układają pierwszy element tak, by jedno z pól wybranego elementu leżało w narożniku pola gry. W trakcie gry gracze zmierzają do tego, by pozbyć się jak największej liczby/wszystkich swoich elementów. Jeśli gracz nie może dołożyć klocka, wtedy traci kolejkę. Na koniec gry należy policzyć kwadraty jakie graczom pozostały na nieużytych klockach i wygrywa osoba z najmniejszą ich liczbą. Można grać stosując zaawansowaną punktację, którą w moim domu cały czas używamy:

każdy kwadracik przynosi graczowi -1 pkt,
+15 punktów można otrzymać za wyłożenie na planszę wszystkich swoich elementów,
+5 pkt jeśli ostatni element to klocek z 1 kwadracikiem.

Grając w 2 osoby każdy gracz używa 2 wybranych kolorów, układa klocki na zmianę z przeciwnikiem, pilnując by kolory dokładać na zmianę. W rozgrywce 3-osobowej jest kolor neutralny, który gracze układają zaraz po swoim ruchu.

Wciągająca rozgrywka

Wypełnianie pola gry klockami nie jest pomysłem nowym. Jednak wprowadzenie zasady, że klocki mają stykać się narożami okazało się świetne. Gracze są zmuszeni do ekspansji, do wchodzenia na terytorium przeciwników, do wciskania się miedzy ich klocki, oczywiście tak, by własny kolor tworzył powiązaną ze sobą sieć. Pole gry trzeba cały czas obserwować i wyszukiwać dobrych miejsc na własne klocki. Na początku gry wydaje się, że to banalnie prosta rozgrywka, że jest tyle miejsca i układanie będzie proste. Pierwsze zetknięcie z klockami przeciwników, po zaledwie kilku rundach i w zależności od kierunku ich ekspansji, podnosi poziom napięcia. Ciasno robi się z każdej strony planszy, nawet grając 2 kolorami. Wiele razy wzdycha się smutnie, gdy przeciwnik właśnie zajął miejsce, które człowiek sobie upatrzył na jakiś klocek. Wiele razy uśmiecha się, gdy udało się pozbyć jakiegoś klocka i jednocześnie pokrzyżowało plany przeciwnika. Podoba mi się, że gracz decyduje nie tylko o tym jaki klocek położyć, ale również o kierunku ekspansji – czy atakuje 1 przeciwnika, czy dwóch, a może po prostu rozwija swoje terytorium również po przekątnej. Choć mechanika prosta, to ta gra zmusza do myślenia. Co ciekawe, jeszcze nikomu z nas nie udało się pozbyć wszystkich elementów. Mnóstwo punktów ujemnych to norma. Analiza pola gry nie jest długa, gracze rozgrywają swoje tury bardzo sprawnie. Czas bardzo szybko mija i po rozgrywce ma się ochotę na kolejną. Dobrze gra się w każdym składzie osobowym, choć wolę, gdy przy planszy myślą 4 osoby. Gdy wyciągam tę grę z regału, chętnych zawsze mam – dzieci, młodzież i dorosłych. Polecam szczególnie do rodzinnego grania, bo gra świetnie łączy pokolenia, nawet trzy.