Scheherazade | Chyba śnisz! ZnadPlanszy.pl

Ciemną nocą, po bezkresnym oceanie płynął okręt. Na okręcie dokonano zbrodni. Z tego powodu kapitan musiał popłynąć na północ. Gdy dopłynął do lądu, morderca uciekł, ale zostawił ślady. Prowadziły do wielkiego drzewa. Kapitan wypuścił psa tropiącego, który był długi jak papier toaletowy. Kapitan zaczerwienił się, biegnąc za psem i…. To zaledwie część opowiedzianej przez nas historii, a skąd się wzięła – o tym przeczytacie w poniższej recenzji.

Chyba śnisz to gra pamięciowa oparta na tworzeniu i opowiadaniu historii. Przywodzi to na myśl przede wszystkim gry dla dzieci. Jednak już po pierwszej rozgrywce okazuje się, że w ten tytuł zagrać może każdy.

Jak grać?

Przede wszystkim potrzebujecie pudełka z grą, a w nim stosu ładnie ilustrowanych kart i klepsydry. Każdy gracz otrzymuje do ręki 3 losowe karty. Gracz rozpoczynający odsłania wierzchnią kartę ze stosu i zaczyna snuć opowieść pasującą do ilustracji. Rozgrywka podzielona jest na 2 fazy.

W pierwszej fazie, w dowolnej kolejności zagrywacie kartę z ręki na stół i kontynuujecie opowieść. Można nawet zagrać kilka kart pod rząd, za każdym razem uzupełniając rękę do 3 kart. Co ważne, karty zagrywa się jedna na drugą, tak by nie było widać kart wcześniej zagranych. Taka opowieść nie trwa zbyt długo, bowiem czas wyznacza przesypujący się piasek w klepsydrze. Ostatnie ziarenko oznacza rozpoczęcie fazy drugiej.

Faza przypominania to prawdziwe wyzwanie dla uczestników zabawy. W tej fazie musicie odtworzyć całą historię, od pierwszej do ostatniej karty. W dodatku kolejno przekazując sobie zakryty stosik wcześniej zagranych kart. Na stole rozkłada się 3 karty punktacji, przy nich umieszcza się kolejno odsłaniane karty opowieści, za które otrzymujecie:

+2 punkty, jeśli określony gracz poprawnie wskazał kartę.
+1 punkt, jeśli określony gracz skorzystał z podpowiedzi wybranego współgracza.
-2 punkty za każdą niepoprawnie odtworzoną kartę.

Po odsłonięciu ostatniej karty, zsumujcie uzyskane punkty. Te zaś porównajcie z tabelą w instrukcji. Poniżej 15 punktów to wstyd, kolejne progi są wyznaczone co 15 punktów, aż do 61.

Jak opowiadać?

Chyba śnisz to gra kooperacyjna przeznaczona dla 2-8 graczy, od 7 roku życia. Podczas rozgrywek spotkałam się z dużym przekrojem graczy. Od tych z ubogim jeszcze słownictwem i drętwą wyobraźnią, ze strachem przed formułowaniem własnych myśli, po takich, u których słowa tworzą przepiękne i soczyste historie. Od takich, którzy nie potrafią się skoncentrować i zapamiętać obrazów ubranych w opowieść, do takich, którzy z łatwością odtwarzają karta, po karcie. Ta gra dla jednych będzie wyzwaniem, dla innych lekka jak piórko. Korzyści niesie każdemu. Od takich najbardziej oczywistych, czysto społecznych, gdzie spędza się miło czas w towarzystwie ludzi, poprzez mocno rozwijające kreatywność, słownictwo, odwagę, szybkość i trafność skojarzeń, aż do szlifowania umiejętności narracyjnych czy przywoływania w pamięci par obraz-ilustracja.

Gra jest zależna od graczy. To nie ulega wątpliwości. Odbiór gry może być więc różny. Jednym przypadnie do gustu, innym mniej. Dla mnie to świetne narzędzie rozwijające dzieciaki i młodzież, ale też bardzo ciekawa gra imprezowa w zgranej grupie graczy. Tej pierwszej grupie opowieści nie zawsze wychodzą ładne, składne i ciekawe. Ta moja druga grupa bardzo się stara. Tym bardziej, że właśnie w niej naciskam na wynik końcowy – choć do 60-tki jeszcze nam daleko. Im bardziej doświadczeni gracze, im więcej za nimi rozgrywek, tym opowieści są ciekawsze, nawet przy losowym doborze kart. Los bywa tu kapryśny i sztuką jest wyprowadzać opowieść z manowców. W dodatku stosując zwięzłe i logiczne zdania. Bawi nas to bardzo.

Jedno jest pewne. Opowiadać trzeba śmiało. I nie martwić się głupotami, jakie wychodzą. W końcu, zgodnie z opisem gry, tworzymy obrazy senne, a te bywają zawiłe i często bez większego sensu.

Chyba śnisz przyda się w domu i we wszelkich placówkach oświatowych, świetnie się też sprawdzi na zajęciach języków obcych. Tworzone opowieści będą niepowtarzalne, a dzieci zachwycone.