Scheherazade | Mob Town ZnadPlanszy.pl

Mob Town to gra karciana, która zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Nie spodziewałam się znaleźć w pudełku tak fajnej gry rodzinnej, w której gracze będą budowali miasto i walczyli o wpływy z biznesu w nim kwitnącego.

Dobre wykonanie

Grafiki na kartach przedstawiają 5 rodzajów najemników: lisy, szczury, rekiny, łasice i węże, którzy będą werbowani w trakcie gry przez graczy, reprezentujących 2-4 gangi. Stylistyka grafik jest komiksowa, a bohaterowie noszą na sobie stroje mocno kojarzące się ze starymi amerykańskimi filmami gangsterskimi. Są też karty przedstawiające różne miejsca w mieście: fabryki, szulernie, teatry, hotele i restauracje – też klimatycznie narysowane. Całość dopełniają karty chytrych planów, plansze punktacji i solidnie wykonane żetony.

Dobre zasady

Gracze wcielają się w przywódców gangów, które czerpią zyski z kontrolowania różnych dochodowych budynków w mieście. Zwycięża gracz, z największą liczbą punktów za realizację chytrych planów i z kontrolowania budynków.

Rozgrywka składa się z 3 rund (na potrzeby rozgrywek z dziećmi można swobodnie zagrać tylko 1 i podliczyć punkty), które przebiegają tak samo. Najpierw przygotowujecie miasto. System układania kart budynków został świetnie opracowany. Każda karta prócz nazwy, wartości punktowej i kosztu przejęcia, posiada 1 strzałkę (prawo, lewo, góra, dół). Wskazuje ona kierunek, w którym należy położyć kolejną kartę budynku. Za każdym razem miasto ma inny wygląd, co bardzo uatrakcyjnia grę i wpływa na jej regrywalność.

Każdy gracz otrzymuje na początku gry m.in. 3 karty zasobów czyli losowych najemników. Pozostałych będzie dobierał w trakcie gry ze stosu kart lub spośród 5 odsłoniętych kart. W swojej turze gracz może wykonać 1 wybraną akcję (pozwalającą na manipulowanie kartami lub przejmowanie budynków w mieście) z 6 możliwych:

Dobór 2 kart ze stosu.
Zakup 2 dowolnych odsłoniętych kart zasobów w zamian za kartę forsy.
Wymiana 1 karty z ręki na wszystkie karty 1 rodzaju znajdujące się w odsłoniętych zasobach.
Wymiana 1 karty chytrych planów.
Przejęcie budynku – to najważniejsza akcja przynosząca graczowi punkty. Pierwszy przejmowany budynek zdobywasz bardzo łatwo – trzeba odrzucić odpowiednią liczbę najemników, w określonym przez kartę rodzaju. Każdy budynek można kupić za 2 rodzaje najemników, można więc zrobić ich kombinację lub zagrać tylko 1 rodzaj (ale w wymaganej liczbie). Kupując kolejny niezajęty budynek i sąsiadujący z innym twoim budynkiem, płacisz tylko podstawowy koszt w najemnikach. Możesz jednak mieć chęć na budynek zajęty przez innego gracza. Wtedy koszty są wyższe – płacisz koszt podstawowy powiększony o każdy żeton znajdujący się już na tym budynku. Przykładowo zamiast płacić 2 najemnikami, musisz zapłacić 4, jeśli na karcie są już 2 żetony. Możesz też mieć chytry plan przejęcia wszystkich szulerni w mieście. Nie ma sprawy, pamiętaj jednak, by zdobyć szulernie, które nie graniczą z twoimi budynkami, musisz zapłacić dowolną kartą za przejście przez inny budynek (na stos kart odrzuconych lub graczowi – właścicielowi budynku, przez który chcesz przejść).
Dodanie nowego budynku odbywa się dzięki żetonowi teczki, który posiada każdy gracz. Taki budynek dokłada się dowolnie na obrzeżach miasta i można od razu go przejąć, płacąc właściwą stawkę.

Jeśli ze stosu kart do dobierania pojawi się karta Stróża prawa to runda kończy się i podliczacie punkty: za wszystkie kontrolowane budynki i po 3 pkt. za każdy zrealizowany chytry plan.

Dobra rodzinna rozgrywka

Mob Town to zabawna i lekka gra karciana oparta na mechanice kontroli obszaru i zbierania zestawów kart. W grze jest bardzo duża regrywalność ze względu na różne ułożenie budynków (genialny system budowania modularnego miasta), losowy dobór kart postaci i kilka możliwych akcji do wykonania. Część akcji wykonuje się rzadko, inne bardzo często, bo stanowią istotę gry. Niedocenianą akcją jest możliwość rozbudowy miasta, poprzez dołożenie dodatkowej karty na obrzeżach. Ta akcja to nie tylko powiększenie miasta i zdobycie nowego budynku, to również możliwość zmniejszenia opłat za przechodzenie przez inne budynki i możliwość zwiększenia puli budynków danego rodzaju.

Graczom podobają się ukryte cele, czyli karty chytrych planów. Te nagradzają za zdobycie przewagi w określonych budynkach w mieście, za największą liczbę zajętych różnych budynków, za największą liczbę budynków połączonych ze sobą bokami. Bywa, że gracze wybiorą te same rodzaje chytrych planów i mocno ze sobą konkurują. Gdy uda się odgadnąć zamiary innych graczy, wtedy, prócz walki o swoje interesy, dochodzi chęć dokuczenia przeciwnikom i podniesienia stawek określonych budynków.

Zasady gry są bardzo proste i da się je wytłumaczyć w kilka minut. W grze zawarto kilka fajnych pomysłów mechanicznych, a całość prezentuje się bardzo zgrabnie. Dobrze się gra w 2-4 osób, dzieciaki 8-9 letnie są w stanie złapać zasady i już z takimi można mile spędzić niedzielne popołudnie. Elastyczność zasad pozwala nawet na rozegranie 1 rundy i podliczenie wyników. To bardzo ważne w rozgrywkach z niecierpliwymi dziećmi. A jak się wciągną w mechanikę, to same będą domagać się kolejnej rundy.

Podsumowując: lekko, przyjemnie, wciągająco, na rodzinne granie lub dla starszych dzieci i młodzieży.